دریا
ساحل بهانه ای است
تا هرز گاهی بغضهایم را در خلوت ان در پناه صخره ها
در شنهای نرم و در هیجان موجها خالی کنم
و بگویم:
دریا دوست داشتنی است
مانند مادرم
و سخاوتمند مانند پدرم
دریا همچون من مجنون و شیداست
افسوس...
که نمیدانم اودر فراق کی این همه ناله میکند
و سرش را به صخره ها میکوبد؟
دریا را دوست دارم
زیرا هرگاه تو نیستی شانه اش پناه گاه اشک های من است...
نویسنده : جوجه اردک زشت
