ای کاش می دونستی، چقدر سخته،.چقدردشواره، هر شب بی انکه تو در

کنارم باشی با یادت بنشینم و ترا زمزمه کنم و برایت بنویسم.                                                               

ای کاش بودی ته ببینی، چقدر در التهابم . نیستی در کنارم تا حر فای دلم

را رو در رو برایت بازگو کنم و من باید هر شب،  خسته از گذشت روز ، خمیده از
 
خستگی ها ، بی تاب از خمودگی ها و رنجور از بی تابی ها و رنجیده از غریبه ها

بشینم و برات حر فای شیرین بنویسم.

هیچکس نیست که بدونه در دلم چی میگذره.اگه می بینی که مینویسم و

مینویسم و  به نوشتن ادامه میدم از این روه که می دونم تو هستی و تو می 

بینی و می شنوی.می دونم که تو در کنا ر منی .شاید نه در فاصله ای  نزدیک

اما لاقل  انقدر که...   .اصلا مهم نیست .همین کافیه برام که لبخندی از تو و یا

حتی گوشه چشمی را در ذهنم مرور کنم.                                                                                                   

         نترس! هنوز دیوونه نشدم .اما فرصت دارم. برای دیوونگی ، ،برای
 
فرزانگی     ،      برای   جاودانگی.                                                                                                                               

من به حضور نزدیکم ، و به دیدار ، و به کنار. در کنارم باش ، حتی اگه از من دوری ، عزیز دل!

            وقتی به چشمام نگاه می کنی ، چشمام تحمل  نگریستن نداره .             

                        وقتی با من حرف می زنی زبونم بند میاد. 
                                 وقتی...                      

                   
    تو بگو چیکار کنم با این همه التهاب؟ که همشون از دوست داشتن توست           

                               غزل هایم را فراموش میکنم .                               

                                     فقط باید زمزمه کنم    
                                   

                           به گونه ای که تو نیز بشنوی                            

                 کسی درون منه که از دریچه ی قلبم به کوچه می نگره

                                       کسی درون منه...